Ο ρόλος των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων

 http://kostasxan.blogspot.com

«Πληροφορικός πόλεμος», ακριβά οπλικά συστήματα και πολλαπλασιαστές ισχύος, δείχνουν πως οι αντιλήψεις σε ό,τι αφορά μια διακρατική σύγκρουση έχουν αρχίσει ν΄ αλλάζουν. Κι όμως στην κρίση των Ιμίων, τον «πρώτο λόγο» δεν τον είχαν ούτε τα συστήματα C4I ούτε οι δορυφόροι. Τον είχαν ομάδες άψογα εκπαιδευμένων ανδρών, γνωστοί και ως «ειδικές δυνάμεις».
 

Αυτό μας αποκάλυψε πως ο ανθρώπινος παράγοντας παραμένει και α παραμένει σημαντικός, και κλάσεις ανώτερος από οποιοδήποτε οπλικό σύστημα εκατομμυρίων ευρώ.
Η τάση να ξεχνάμε πως ο πόλεμος είναι ένα φαινόμενο σύνθετο και δυναμικό, πολυδιάστατο και συνεχώς εξελισσόμενο και η «στρατηγική της Ευρώπης» που ακολουθεί η Ελλάδα αδιαφορώντας για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας, καθιστά προβληματικό για τη χώρας μας το αποτέλεσμα μια σύγκρουσης με την γείτονα και ιστορικό αντίπαλο.
Ο ρόλος των ειδικών δυνάμεων ενισχύεται χρόνο με το χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο, έχοντας να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο σε μια ενδεχόμενη Ελληνοτουρκική σύγκρουση στο Αρχιπέλαγος, με βάση τη γεωπολιτική ανάλυση των δεδομένων του Ελληνοτουρκικού πολιτικού και στρατιωτικού συστήματος.
Ακολουθεί ανάλυση του ειδικού αναλυτή Κωνσταντίνου Γρίβα για τον ρόλο των ειδικών δυνάμεων στο Ελληνοτουρκικό σύστημα αντιπαράθεσης, όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Περίπολος.
Τον τελευταίο καιρό τείνει να καταστεί κοινή διαπίστωση ότι η χλωμή άνοιξη που βίωσαν οι ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις μετά την κρίση των Ιμίων έχει πια φτάσει στο τέλος της. Σήμερα οι Ειδικές Δυνάμεις φαίνεται πως επιστρέφουν στο «φυσιολογικό» τους χώρο,αυτόν του περιθωρίου στο εσωτερικό των Ενόπλων Δυνάμεων, σκεπασμένες από τη σκιά «λαμπερών» (και πανάκριβων) πολεμικών τεχνουργημάτων,όπως τα άρματα μάχης και τα μαχητικά αεροσκάφη, μυθοποιημένων συστημάτων, όπως τα δίκτυα C4ISR, καθώς και βαρύγδουπων (και κακοχωνεμένων) νέων πολεμικών αντιλήψεων, σαν τον «πληροφορικό πόλεμο» και τον «πόλεμο δικτύων». Η κατάσταση αυτή αποτελεί μια ιδιόρρυθμη ασύμμετρη απειλή» για την ελληνική άμυνα, αφού η σύνθετη γεωπολιτική πραγματικότητα του ελληνοτουρκικού συστήματος τείνει σήμερα να μεταβληθεί δραματικά, θέτοντας τις Ειδικές Δυνάμεις στο επίκεντρο της στρατιωτικής αντιπαράθεσης. Κατά συνέπεια, η υποβάθμιση των Ειδικών Δυνάμεων αποτελεί στην πραγματικότητα απομείωση της ελληνικής άμυνας!
Το τέλος της συμβατικής στρατιωτικής ισχύος
Οι «παραδοσιακοί» στο χώρο της άμυνας αντιμετώπιζαν πάντοτε με έντονο σκεπτικισμό το ρόλο των Ειδικών Δυνάμεων στις πολεμικές επιχειρήσεις, θεωρώντας ότι αυτός είναι
από ασήμαντος έως και αρνητικός (!),και ότι το αποτέλεσμα μιας σύρραξης κρίνεται πάντοτε από τις «κανονικές» δυνάμεις, όπως είναι το πυροβολικό,τα τεθωρακισμένα, το πεζικό, τα αεροπορικά μέσα κ.λπ. Το δε ενδιαφέρον για τις Ειδικές Δυνάμεις κατακρίνεται ως αποτέλεσμα «στρατιωτικού φετιχισμού» και όχι συστηματικής και ορθολογικής ανάλυσης για το ρόλο τους σε μια σύγχρονη πολεμική αναμέτρηση.
Ούτε και η εντυπωσιακή αναβάθμιση του στρατηγικού ρόλου των αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων στο πλαίσιο του «Πολέμου Ενάντια στην Τρομοκρατία» έχει αλλάξει καθόλου τις απόψεις τους, δεδομένου ότι πιστεύουν πως η εξέλιξη αυτή αφορά αποκλειστικά στις
αμερικανικές γεωστρατηγικές ανάγκες και δεν έχει καμία σχέση με το ελληνικό περιβάλλον άμυνας, εκτός ίσως από το δευτερεύον έργο της αντιμετώπισης κάποιων «ασύμμετρων απειλών».
Και σε αυτή την περίπτωση όμως το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στις δυνάμεις ασφαλείας και όχι στις Ένοπλες Δυνάμεις. Όσον αφορά στον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό, οι παραδοσιακοί» δίνουν έμφαση στην ενίσχυση της «συμβατικής» στρατιωτικής ισχύος και αδιαφορούν για την «ασύμμετρη» ισχύ που μπορούν να προσφέρουν οι Ειδικές Δυνάμεις, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί ή, εν πάση περιπτώσει, δεν αξίζει τον κόπο. Η κατάσταση αυτή έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της προσήλωσης στην αντίληψη ότι η ευρωτουρκική προσέγγιση καθιστά πιο ασφαλές και σταθερό το ελληνοτουρκικό σύστημα αντιπαράθεσης.


Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ........