του Λουκά
Τα τελευταία χρόνια έχουμε σαν χώρα χτυπηθεί ανελέητα από ανακρίβειες που διαδίδουν οι διάφοροι γνωστοί κύκλοι, που δεν επιθυμούν τίποτα περισσότερο από την «Κοσσοβοποίηση» των γνωστών βορείων τμημάτων της Ελληνικής επικράτειας.
Από το τελευταίο άκρο της ηπειρωτικής Βορειοδυτικής Ελλάδος μέχρι και τα σύνορα στον Έβρο, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με εδαφικές διεκδικήσεις ενάντια στους τρεις εκ’ των τεσσάρων γειτόνων – ενώ ο τέταρτος έχει αντίστοιχες βλέψεις ωστόσο δεν είναι σε θέση να τις εκφράσει – με οικονομικούς κολοσσούς που έχουν τα ανάλογα συμφέροντα στη περιοχή, όπως επίσης και αναδιατάξεις όσον αφορά τη διανομή του ορυκτού πλούτου στην ευρύτερη περιοχή, που τη διευθύνουν οι γνωστοί βασικοί «παίκτες» και κατά άλλους…μεγάλες δυνάμεις.
Κατόπιν αυτών, είναι επιβαλλόμενο το γεγονός να ασχοληθούμε με το ζήτημα τελικά που δεν είναι άλλο:
Υπάρχουν τελικά στη χώρα μας μειονότητες ή όχι; Αν ναι, ποιες είναι αυτές και από πού νομοτυπικά διέπονται;
Το σημερινό μου άρθρο δεν έχει να κάνει με τους ψευτομακεδόνες, τους ψευτότουρκους, αλλά και με τους ψευτοβούλγαρους.
Έχει να κάνει με τις σχέσεις Ελλάδος και Βορείου Ηπείρου.
Κατ’ εμέ αποτελεί ενδιαφέρον το γεγονός να εξετάσουμε ιστορικά το τι έπραξαν οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις όσον αφορά τις μειονότητες που εμείς εμπράκτως έχουμε, στις δικές μας ιστορικές περιοχές, κατά άλλους (συμπεριλαμβανομένου και εμού) σκλάβες πατρίδες, και κανείς κρατικός μηχανισμός ουδέποτε φρόντισε.
Το όλο παρανοϊκό σκηνικό συμπληρώνεται την ίδια στιγμή που οι δικές μας μειονότητες είναι καθ’ όλα νόμιμες και αποδεκτές επισήμως από τη γειτονική Αλβανία, παραμένουν στην αφάνεια.
Βόρειος Ήπειρος. Τρανό παράδειγμα μιας διαχρονικά κακής πολιτικής διαχείρισης. Κακοί σχεδιασμοί ή δεν τους θέλαμε μαζί μας όσο κάποιους άλλους;
Τα τελευταία χρόνια δίνεται η εντύπωση ότι δεν υπάρχει πλέον βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός και βορειοηπειρωτικό θέμα.
Σε αυτό ευθύνονται όλοι οι Έλληνες πολιτικοί. Με την Αλβανία για όσους δεν γνωρίζουν είχαμε «κλειστά» σύνορα και θεωρητικά πάντα βρισκόμασταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Αυτό διήρκεσε αρκετά χρόνια. Από το 1991 το κλίμα άλλαξε πολιτικά στην Αλβανία και οι εξελίξεις στιγμάτισαν την ιστορία της.
Τότε κάποιοι καπηλεύτηκαν ψήφους, ανθρώπινες υπάρξεις, την έννοια της «καλύτερης ζωής» και άφησαν «ανοιχτά» τα σύνορα (ελαστικά εννοώ, αν και ήδη ήταν και απλά κανείς δεν το ήξερε ή το σχολίαζε, ωστόσο ενημέρωσαν σχετικά περί τούτου τους γείτονες) ώστε να καταφτάσουν εδώ όχι κατά χιλιάδες αλλά τελικά εκατομμύρια.
Την ίδια ώρα οι περίπου τότε 500.000 βορειοηπειρώτες ήρθαν στο δίλημμα του ερωτήματος…στην Αλβανία και Έλληνας ή στην Ελλάδα και Αλβανός;
Σήμερα δεν είναι ούτε οι μισοί…
Είχα το δυστυχή «προνόμιο» να υπηρετήσω ένα μέρος της στρατιωτικής μου θητείας στη Κρυσταλλοπηγή (νομός Φλώρινας), με σκοπό να αποτρέψω μαζί με πολλούς άλλους την ανεξέλεγκτη είσοδο εκείνων, και Αλβανών στη χώρα.
Εκεί προσωπικά αντιλήφθηκα τη «σαπίλα» που έχει κυριεύσει τη συνείδηση του Έλληνα, μιας και η ανύπαρκτη παιδεία μας επέτρεπε στον κάθε λαθρομετανάστη να εισβάλλει στη χώρα μας ανενόχλητος, ελέω μιας αδρός αμοιβής.
Την ίδια ώρα ορισμένοι υπέρμαχοι της «κάθετης αντιμετώπισης» ενάντια στη λαθρομετανάστευση ήταν η αιτία να έρθουν μπροστά μου εικόνες που μετά είκοσι χρόνια δεν θα ήθελα να θυμάμαι, αλλά και συνεχίζω και βλέπω.
Η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ κατοίκων Ελληνικών περιοχών με τις αντίστοιχες «Αλβανικές» είναι δεδομένη, και αυτό γιατί απλά είναι συγγενείς.
Είναι πολύ όμορφο να παραβρεθείς και να μην διακόψεις καθότι εντολών την εορτή της Πρωτομαγιάς, που περιλαμβάνει πολύωρο γλέντι και αργότερα το γνωστό «τσιμπούσι», υπό τη συνάντηση και παράλληλη διασκέδαση δύο «διαφορετικών» χωριών, με ωστόσο ίδιο αίμα και συγγενική σχέση, της Ελληνικής σήμερα «Κρυσταλλοπηγής» και του αντίστοιχου Αλβανικού «Βερνίκ» που είναι μόλις μερικά χιλιόμετρα από το Αλβανικό τελωνείο, στο εγκαταλελειμμένο παλιό Ελληνικό χωριό που οι Αλβανοί φρόντισαν να εξαφανίσουν νύχτα…σαν σύμμαχοι του ΙταλοΓερμανικού άξονα.
Οι Βορειοηπειρώτες παλεύουν μόνοι τους σήμερα εκεί, ενώ ήδη έχουν πάρει χωρίς ίσως να το γνωρίζουν από την Ελληνική πολιτεία, το δρόμο και τη τύχη, που έτυχαν και οι αντίστοιχοι της Ίμβρου, Τενέδου, Κωνσταντινούπολης, αλλά και γενικότερα οι Έλληνες της Ιωνίας, της Ελληνικής και σκλαβωμένης Βόρειας Μακεδονίας και τελευταία οι αντίστοιχοι της Κύπρου.
Κάποιοι τα τελευταία χρόνια πάνε να μας επιβάλλουν πως εκεί δεν ζούνε Έλληνες. Αυτό πολιτικά και διπλωματικά, με μια χώρα σαν την Αλβανία που έχει ξεκάθαρα εκφέρει επεκτατικές βλέψεις απέναντι μας, είναι ένα λάθος χωρίς «ελαφρυντικά» που το δικό μας πλεονέκτημα της Ελληνικής εκεί μειονότητας το πετά στα «σκουπίδια».
Πιο κάτω σας παραθέτω κάποια στοιχεία για τον χωρίς υπερβολή…αφανισμό των Ελλήνων εκεί που απλά «επιδιώκονται» από τους Έλληνες πολιτικούς λόγω…συμφερόντων και αδιαφορίας:
-Τα έργα υποδομής (δρόμοι, υδραγωγεία, ηλεκτρισμός, τηλεφωνία) είναι ελάχιστα και αυτά που είχαν προγραμματιστεί να κατασκευαστούν έχουν σταματήσει.
-Οι δάσκαλοι και η Ελληνική εκπαίδευση έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, χωρίς νέο πρόγραμμα σπουδών, κτίρια σχολείων, νέα βιβλία, οικονομικά κίνητρα παραμονής των δασκάλων.
-Ασφάλεια και δημόσια τάξη δεν υπάρχει. Συνεχίζονται οι καταστροφές, ληστείες, απαγωγές και τρομοκρατικές πράξεις.
-Τα λιβάδια γύρω από τα Ελληνικά χωριά της Β. Ηπείρου δίνονται με δικαστικές αποφάσεις σε Αλβανούς του Βορρά, κάτω από τα αδιάφορα μάτια της Ελλάδας.
-Οι Ελλαδίτες και Βορειοηπειρώτες επιχειρηματίες έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, χωρίς προστασία και κίνητρα οικονομικής ανάπτυξης.
-Η Ελληνική εκπαίδευση έχει παραχωρηθεί ουσιαστικά στο Ίδρυμα «Σόρος» που ιδρύει νηπιαγωγεία, δημοτικά, πολιτιστικά κέντρα, κλπ.
-Ενισχύεται από χρόνια η διάλυση της πολιτικής ηγεσίας των Βορειοηπειρωτών με την ενίσχυση του κομματισμού στο εσωτερικό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, της ΕΝΩΣΕΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ και των ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ με την αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της φωνής των Βορειοηπειρωτών και την ώθηση τους στο Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας.
-Κανένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα μακρόπνοο (FARRE-INTEREG) για ανάπτυξη του Νότου της Αλβανίας δεν προχωράει κυρίως λόγω της Ελληνικής αδιαφορίας.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε σαν χώρα χτυπηθεί ανελέητα από ανακρίβειες που διαδίδουν οι διάφοροι γνωστοί κύκλοι, που δεν επιθυμούν τίποτα περισσότερο από την «Κοσσοβοποίηση» των γνωστών βορείων τμημάτων της Ελληνικής επικράτειας.
Από το τελευταίο άκρο της ηπειρωτικής Βορειοδυτικής Ελλάδος μέχρι και τα σύνορα στον Έβρο, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με εδαφικές διεκδικήσεις ενάντια στους τρεις εκ’ των τεσσάρων γειτόνων – ενώ ο τέταρτος έχει αντίστοιχες βλέψεις ωστόσο δεν είναι σε θέση να τις εκφράσει – με οικονομικούς κολοσσούς που έχουν τα ανάλογα συμφέροντα στη περιοχή, όπως επίσης και αναδιατάξεις όσον αφορά τη διανομή του ορυκτού πλούτου στην ευρύτερη περιοχή, που τη διευθύνουν οι γνωστοί βασικοί «παίκτες» και κατά άλλους…μεγάλες δυνάμεις.
Κατόπιν αυτών, είναι επιβαλλόμενο το γεγονός να ασχοληθούμε με το ζήτημα τελικά που δεν είναι άλλο:
Υπάρχουν τελικά στη χώρα μας μειονότητες ή όχι; Αν ναι, ποιες είναι αυτές και από πού νομοτυπικά διέπονται;
Το σημερινό μου άρθρο δεν έχει να κάνει με τους ψευτομακεδόνες, τους ψευτότουρκους, αλλά και με τους ψευτοβούλγαρους.
Έχει να κάνει με τις σχέσεις Ελλάδος και Βορείου Ηπείρου.
Κατ’ εμέ αποτελεί ενδιαφέρον το γεγονός να εξετάσουμε ιστορικά το τι έπραξαν οι εκάστοτε Ελληνικές κυβερνήσεις όσον αφορά τις μειονότητες που εμείς εμπράκτως έχουμε, στις δικές μας ιστορικές περιοχές, κατά άλλους (συμπεριλαμβανομένου και εμού) σκλάβες πατρίδες, και κανείς κρατικός μηχανισμός ουδέποτε φρόντισε.
Το όλο παρανοϊκό σκηνικό συμπληρώνεται την ίδια στιγμή που οι δικές μας μειονότητες είναι καθ’ όλα νόμιμες και αποδεκτές επισήμως από τη γειτονική Αλβανία, παραμένουν στην αφάνεια.
Βόρειος Ήπειρος. Τρανό παράδειγμα μιας διαχρονικά κακής πολιτικής διαχείρισης. Κακοί σχεδιασμοί ή δεν τους θέλαμε μαζί μας όσο κάποιους άλλους;
Τα τελευταία χρόνια δίνεται η εντύπωση ότι δεν υπάρχει πλέον βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός και βορειοηπειρωτικό θέμα.
Σε αυτό ευθύνονται όλοι οι Έλληνες πολιτικοί. Με την Αλβανία για όσους δεν γνωρίζουν είχαμε «κλειστά» σύνορα και θεωρητικά πάντα βρισκόμασταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Αυτό διήρκεσε αρκετά χρόνια. Από το 1991 το κλίμα άλλαξε πολιτικά στην Αλβανία και οι εξελίξεις στιγμάτισαν την ιστορία της.
Τότε κάποιοι καπηλεύτηκαν ψήφους, ανθρώπινες υπάρξεις, την έννοια της «καλύτερης ζωής» και άφησαν «ανοιχτά» τα σύνορα (ελαστικά εννοώ, αν και ήδη ήταν και απλά κανείς δεν το ήξερε ή το σχολίαζε, ωστόσο ενημέρωσαν σχετικά περί τούτου τους γείτονες) ώστε να καταφτάσουν εδώ όχι κατά χιλιάδες αλλά τελικά εκατομμύρια.
Την ίδια ώρα οι περίπου τότε 500.000 βορειοηπειρώτες ήρθαν στο δίλημμα του ερωτήματος…στην Αλβανία και Έλληνας ή στην Ελλάδα και Αλβανός;
Σήμερα δεν είναι ούτε οι μισοί…
Είχα το δυστυχή «προνόμιο» να υπηρετήσω ένα μέρος της στρατιωτικής μου θητείας στη Κρυσταλλοπηγή (νομός Φλώρινας), με σκοπό να αποτρέψω μαζί με πολλούς άλλους την ανεξέλεγκτη είσοδο εκείνων, και Αλβανών στη χώρα.
Εκεί προσωπικά αντιλήφθηκα τη «σαπίλα» που έχει κυριεύσει τη συνείδηση του Έλληνα, μιας και η ανύπαρκτη παιδεία μας επέτρεπε στον κάθε λαθρομετανάστη να εισβάλλει στη χώρα μας ανενόχλητος, ελέω μιας αδρός αμοιβής.
Την ίδια ώρα ορισμένοι υπέρμαχοι της «κάθετης αντιμετώπισης» ενάντια στη λαθρομετανάστευση ήταν η αιτία να έρθουν μπροστά μου εικόνες που μετά είκοσι χρόνια δεν θα ήθελα να θυμάμαι, αλλά και συνεχίζω και βλέπω.
Η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ κατοίκων Ελληνικών περιοχών με τις αντίστοιχες «Αλβανικές» είναι δεδομένη, και αυτό γιατί απλά είναι συγγενείς.
Είναι πολύ όμορφο να παραβρεθείς και να μην διακόψεις καθότι εντολών την εορτή της Πρωτομαγιάς, που περιλαμβάνει πολύωρο γλέντι και αργότερα το γνωστό «τσιμπούσι», υπό τη συνάντηση και παράλληλη διασκέδαση δύο «διαφορετικών» χωριών, με ωστόσο ίδιο αίμα και συγγενική σχέση, της Ελληνικής σήμερα «Κρυσταλλοπηγής» και του αντίστοιχου Αλβανικού «Βερνίκ» που είναι μόλις μερικά χιλιόμετρα από το Αλβανικό τελωνείο, στο εγκαταλελειμμένο παλιό Ελληνικό χωριό που οι Αλβανοί φρόντισαν να εξαφανίσουν νύχτα…σαν σύμμαχοι του ΙταλοΓερμανικού άξονα.
Οι Βορειοηπειρώτες παλεύουν μόνοι τους σήμερα εκεί, ενώ ήδη έχουν πάρει χωρίς ίσως να το γνωρίζουν από την Ελληνική πολιτεία, το δρόμο και τη τύχη, που έτυχαν και οι αντίστοιχοι της Ίμβρου, Τενέδου, Κωνσταντινούπολης, αλλά και γενικότερα οι Έλληνες της Ιωνίας, της Ελληνικής και σκλαβωμένης Βόρειας Μακεδονίας και τελευταία οι αντίστοιχοι της Κύπρου.
Κάποιοι τα τελευταία χρόνια πάνε να μας επιβάλλουν πως εκεί δεν ζούνε Έλληνες. Αυτό πολιτικά και διπλωματικά, με μια χώρα σαν την Αλβανία που έχει ξεκάθαρα εκφέρει επεκτατικές βλέψεις απέναντι μας, είναι ένα λάθος χωρίς «ελαφρυντικά» που το δικό μας πλεονέκτημα της Ελληνικής εκεί μειονότητας το πετά στα «σκουπίδια».
Πιο κάτω σας παραθέτω κάποια στοιχεία για τον χωρίς υπερβολή…αφανισμό των Ελλήνων εκεί που απλά «επιδιώκονται» από τους Έλληνες πολιτικούς λόγω…συμφερόντων και αδιαφορίας:
-Τα έργα υποδομής (δρόμοι, υδραγωγεία, ηλεκτρισμός, τηλεφωνία) είναι ελάχιστα και αυτά που είχαν προγραμματιστεί να κατασκευαστούν έχουν σταματήσει.
-Οι δάσκαλοι και η Ελληνική εκπαίδευση έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, χωρίς νέο πρόγραμμα σπουδών, κτίρια σχολείων, νέα βιβλία, οικονομικά κίνητρα παραμονής των δασκάλων.
-Ασφάλεια και δημόσια τάξη δεν υπάρχει. Συνεχίζονται οι καταστροφές, ληστείες, απαγωγές και τρομοκρατικές πράξεις.
-Τα λιβάδια γύρω από τα Ελληνικά χωριά της Β. Ηπείρου δίνονται με δικαστικές αποφάσεις σε Αλβανούς του Βορρά, κάτω από τα αδιάφορα μάτια της Ελλάδας.
-Οι Ελλαδίτες και Βορειοηπειρώτες επιχειρηματίες έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, χωρίς προστασία και κίνητρα οικονομικής ανάπτυξης.
-Η Ελληνική εκπαίδευση έχει παραχωρηθεί ουσιαστικά στο Ίδρυμα «Σόρος» που ιδρύει νηπιαγωγεία, δημοτικά, πολιτιστικά κέντρα, κλπ.
-Ενισχύεται από χρόνια η διάλυση της πολιτικής ηγεσίας των Βορειοηπειρωτών με την ενίσχυση του κομματισμού στο εσωτερικό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, της ΕΝΩΣΕΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ και των ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ με την αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της φωνής των Βορειοηπειρωτών και την ώθηση τους στο Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας.
-Κανένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα μακρόπνοο (FARRE-INTEREG) για ανάπτυξη του Νότου της Αλβανίας δεν προχωράει κυρίως λόγω της Ελληνικής αδιαφορίας.
Αναρτήσεις
0 σχόλια: on "Η Ελλάδα, η Βόρειος Ήπειρος και οι Αλβανοί."
Δημοσίευση σχολίου