Αντάρτικη προπαγάνδα στην «ζωή στους βράχους»

του Γιώργου Πισσαλίδη

Συνεχίζει την προβολή της «Η ζωή στους βράχους», το βραβευμένο ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου, όπου 33 αντάρτισσες του «Δημοκρατικού Στρατού» περιγράφουν την ζωή τους από την Συμφωνία της Βάρκιζας μέχρι την εξορία μετά τον Συμμοριτοπόλεμο σε Χίο, Μακρόνησο και Τρικάτι. Η ταινία που θυμίζει τηλεοπτική δουλειά, είναι συνέχεια του προηγούμενου ντοκιμαντέρ της Δημητρίου («Πουλιά σε Βάλτους») για τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Προσωπικά αγνοούμε την εν λόγω δουλειά, αλλά «Η ζωή στους βράχους» βρίθει από αριστερή προπαγάνδα. 

Κατ’ αρχήν αυτός ο συμβολισμός με τον αριθμό 33 (σ.σ. τα χρόνια του Χριστού) βγάζει μάτι. Μήπως η σκηνοθέτιδα θέλει να μας πει ότι οι αντάρτισσες τράβηξαν τα μαρτύρια του Ιησού; Ή ότι οι κομμουνιστές του αντισυμμοριακού αγώνα και της εξορίας συγκρίνονται με τους πρώτους Χριστιανούς; Γιατί οι περισσότερες ταινίες του είδους αυτό θέλουν να μας πείσουν. 

Από την πρώτη στιγμή, οι ηλικιωμένες αντάρτισσες λένε το ένα ψέμα μετά το άλλο. Κατ’ αρχήν μιλούν για «Λευκή Τρομοκρατία» μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας, όπου τους κυνηγούσαν και τους κτυπούσαν οι «Χίτες» και το παρακράτος, και δη λόγω της αντιστασιακής τους δράσης. Πρώτον ψέμα: η «Χ» είχε διαλυθεί την επομένη της λήξης των Δεκεμβριανών. Άρα για ποια «Χ» μιλούν; Δεύτερον η επίθεση των εθνικοφρόνων εναντίον τους δεν είχε καμιά σχέση με την Κυβέρνηση. Απλώς μετά τον πόλεμο άρχισαν να αποκαλύπτονται τα εγκλήματα των κομμουνιστών, όπως αυτά στις πηγάδες του Μελιγαλά και του Φενεού Κορινθίας. Έτσι οι λεβέντες του ΕΛΑΣ ένοιωσαν στο πετσί τους την εκδικητικότητα από τους συγγενείς των θυμάτων της ΟΠΛΑ. Και βέβαια η αυτοδικία δεν είναι κάτι νομικά αποδεκτό, αλλά ποιος δικαστής με σώας τας φρένας θα τολμούσε να δικάσει την ΟΠΛΑ; 

Απλώς αυτή η προπαγάνδα περί «Λευκής Τρομοκρατίας» ήταν η δικαιολογία για το ανέβασμα στο βουνό και την απαρχή του δεύτερου αντάρτικου που μοναδικό σκοπό είχε την παράδοση στον Τίτο, και όλα τα άλλα περί «εθνικής ανεξαρτησίας» και «κοινωνικής δικαιοσύνης» είναι παραμύθια της Χαλιμάς. 

Τον ίδιο ρόλο παίζουν και τα ψέματα περί διώξεως λόγω της αντιστασιακής δράσης τους. Μπορείτε να φανταστείτε μία κυβέρνηση που πολέμησε τον εχθρό στην Μέση Ανατολή, να θέλει να κυνηγά όσους έκαναν αντίσταση; Απλώς τους κυνηγούσαν για τα εγκλήματα που διέπραξαν την εποχή του πολέμου. Για να μην πούμε ότι όλα αυτά ήταν δικαιολογία απέναντι στους οπαδούς τους για το γεγονός ότι τον Σεπτέμβριο του 1944, που ήταν μια ανάσα από την κατάληψη της εξουσίας, εκείνοι προτίμησαν τα 6 υπουργεία που τους πρότεινε ο Παπανδρέου. 

Ενώ έπρεπε επίσης να δικαιολογηθούν γιατί ξεκίνησαν τα Δεκεμβριανά, χωρίς την έγκριση των Σοβιετικών που τα έκαναν πλακάκια με τον Τσώρτσιλ σε βάρος των αφελών υποτακτικών τους. Έτσι άφησαν απληροφόρητους τους οπαδούς τους περί της αποκάλυψης της πηγάδας του Μελιγαλά κ.λπ., ώστε να νοιώσουν στο πετσί τους την αντεκδίκηση των εθνικοφρόνων και το ΚΚΕ να στεφθεί το φωτοστέφανο του μάρτυρα. Είχε έτσι την δικαιολογία να ωθήσει τα πράγματα στα άκρα και τους οπαδούς του στο βουνό. 

Τέλος μιλούν για βιασμούς, δολοφονίες και ξυλοδαρμούς σε όλη την διάρκεια της ταινίας. Όλα αυτά χωρίς στοιχεία για να παρουσιάζεται ως απεχθής ο Εθνικός Στρατός. Το ίδιο πρόβλημα υπήρχε και στην «Μακρόνησο» των Γιαννακάκη –Καραμπέτσου. Όσες φορές οι κομμουνιστές κάνουν παρόμοιες καταγγελίες, το κάνουν χωρίς στοιχεία ή λένε τι είπε κάποιος άλλος σύντροφος. Στοιχεία κυρία Δημητρίου, στοιχεία! Έτσι στα νοερά, ο καθένας μπορεί να ισχυρίζεται οτιδήποτε. Ενώ τα ντοκουμέντα για τα εγκλήματα του ΚΚΕ βρίθουν. 

Και περνάμε στην περίοδο του Συμμοριτοπολέμου, όταν «οι γυναίκες αποτελούσαν το 30% του «Δημοκρατικού Στρατού». Εδώ οι αφηγήσεις γίνονται πιο ενδιαφέρουσες, όταν οι αντάρτισσες περιγράφουν την συμμετοχή τους στις πιο σκληρές μάχες. Ήταν όταν «την μέρα πολεμούσαν και το βράδυ περπάταγαν» καλύπτοντας αποστάσεις από τον Έβρο στο Βίτσι με τα πόδια. Εμάς μας μένει η χειρόγραφη αφιέρωση του διάσημου Γάλλου ποιητή Πωλ Ελυάρ, που πολεμούσε με τους αντάρτες, σε μια από τις αφηγήτριες «που δεν νοιάσθηκε για την ομορφιά της και πολέμησε για τα ιδανικά και την Ελευθερία». 

Όσο για τις μέρες εξορίας σε Χίο, Μακρόνησο και Τρίκερι εκεί φαίνεται και η εμπάθεια για την εθνική πλευρά. Αυτό φαίνεται για την εμπάθεια για τα εμβατήρια και τα μεγάφωνα που τους καλούσαν να αρνηθούν τον κομμουνισμό. Παράλληλα συνεχίζουν τα ψέματα περί εγκλημάτων στην Μακρόνησο. Ας το πούμε ακόμα μια φορά και ας γίνουμε κακοί. Η Μακρόνησος ήταν μια εθνική προσπάθεια της στοργικής μάνας Ελλάδος για επανελλήνιση όσων ξεγελάστηκαν από το ΚΚΕ για να πάρουν τα όπλα ενάντια στην ίδια τους την Πατρίδα. Ήταν μια δεύτερη ευκαιρία στα ξεστρατημένα της παιδιά. Όπως έχουμε εξηγήσει στο άρθρο για την «Μακρόνησο» εγκλήματα απαγορευόταν, αλλά εξαιτίας της στάσης των κομμουνιστών στην Μέση Ανατολή, η πάταξη των στασιαστών ήταν αμείλικτη. Η δε δήλωση μετανοίας, την οποία περηφανεύονται ότι δεν υπέγραψαν δεν αφορούσε τον κομουνισμό, αλλά σύμφωνα με τον Γιάννη Φαράκο ζητούσε την αποκήρυξη της 5ης ολομέλειας και μόνο. 

Τέλος μιλούν για «παιδομάζωμα» της Φρειδερίκης που υποτίθεται τους έπαιρναν τα παιδιά για να τα δώσει σε Αμερικανούς. Αυτό γινόταν μόνο σε παιδιά των κομμουνιστών που έφυγαν στο Σιδηρούν Παραπέτασμα. Μιλούν επίσης ότι έκαναν «φασιστική» πλύση εγκεφάλου στα παιδιά τους, όσο ήταν στην εξορία. Έτσι αποκαλούν την εθνική εκπαίδευση των παιδιών. Μήπως περίμεναν η Ελλάδα να αφήσει να δηλητηριάσουν τα ίδια τα παιδιά τους με μίσος ενάντια στην Πατρίδα; 

Εκείνο που μένει από την ταινία είναι δηλώσεις του τύπου «έπρεπε να αντέξουμε γιατί είχαμε δίκιο», «είχαμε ιδανικά εμείς» και «η Ιστορία μας δικαίωσε». Αλήθεια ποια είναι τα μεγάλα σας ιδανικά αγαπητές συντρόφισσες; Ο πόλεμος ενάντια σε Πατρίδα («οι προλετάριοι δεν έχουν Πατρίδα»), Θρησκεία («η Θρησκεία είναι το όπιο του λαού») και Οικογένεια που κηρύττει ο κομμουνισμός; Και σε τι είχατε δίκιο; Μήπως ξέρετε να μας πείτε για την Συμφωνία του Πετριτσίου και την 5η Ολομέλεια που μιλούσαν για ανεξάρτητη Μακεδονία και δημιουργία του Σοβιετικού Κράτους της (ενιαίας) Μακεδονίας των Βαλκανίων; Όσο για την δικαίωση σας, δεν σας δικαίωσε η Ιστορία, αλλά η ατέρμονη προπαγάνδα του ΚΚΕ που κυριαρχεί ιδεολογικά παντού και μία φοβισμένη και αποκομμένη από την πολιτική της Ιστορία και τις εθνικές της αξίες μεταπολιτευτική «Δεξιά». 

Εν κατακλείδι: ένα ακόμα μνημείο αριστερής προπαγάνδας που έγινε με χρήματα της Νέας Δημοκρατίας και δίνει την εντύπωση ότι αυτοί που πολέμησαν για την Ελευθερία της Ελλάδος ήταν κακοί «φασίστες». 

Aπο www.e-grammes.gr